13.07.14r. Skoki L

Po dotarci na maneż, podpięłam mocno popręg i wsiadłam na grzbiet rudego. Dałam mu łydkę i ruszyliśmy spokojnym stępem wzdłuż ogrodzenia. Dałam ogierowi luźne wodze, aby mógł swobodnie wyciągnąć szyję. W każdym narożniku robiliśmy sobie po wolcie. Co jedno okrążenie zmienialiśmy kierunek jazdy. Co jakiś czas dodawałam też jakieś serpentyny i ósemki. Poklepałam kasztana po szyi. Po około siedmiu kołach spokojnego stępa, ruszyliśmy powolnym kłusem. Kenshin szedł chętnie do przodu. Robiliśmy sobie po wolcie w każdym narożniku, a co dwa koła zmienialiśmy kierunek półwoltą. Po około pięciu okrążeniach, zachęciłam Kenshina do przyspieszenia kroku. Ogier posłusznie ruszył szybszym, dosyć żwawym kłusem. Rudy szedł równym tempem przed siebie. Zwolniliśmy na moment, aby zrobić jedno okrążenie stepa. Zaraz potem znów wróciliśmy do kłusa, jednak tylko na chwilę. Kłus zajął nam koło dwudziestu minut. Następnie zrobliśmy sobie trzy koła bardzo powolnego stępa. Zaraz potem znów ruszyliśmy kłusem, a po dwóch kołach galopem. Kenshin galopował bardzo żwawo. Utrzymywał równe tempo. Po trzech pełnych kołach postanowiłam też przećwiczyć zmiany tempa w galopie , co narożnik przyspieszaliśmy bądź zwalnialiśmy. Po czterech kołach zmiany tempa, zwolniłyśmy do kłusa i zmieniłyśmy kierunek po przekątnej, żeby zaraz znowu ruszyć galopem. Galopowaliśmy swobodnie, co jedno koło zmieniając tempo. Po czterech kołach takiej jazdy zwolniliśmy na dwa okrążenia do kłusa i przeszliśmy na jedno do stępa.
Na maneżu ustawione były:
Krzyżak 70 cm
Stacjonaty 80 i 100 cm
Okser 90 cm
Zaczęliśmy od spokojnego najazdu na krzyżaczka. Pozwoliłam Kenshinowi iść na w miarę luźym kontakcie. Rudy odpowiednio odczekał na mój sygnał i wybił się do góry. Takie wysokości to dla niego żadne wyzwanie, więc oddał czysty skok. Najechaliśmy na krzyżaka jeszcze dwa razy. Zaraz potem ruszyliśmy na stacjonatę 80 cm. Skróciłam trochę wodze i dodałam tempa naszemu galopowi, aby kasztan miał z czego skoczyć. Ogier szedł chętnie i pewnie do przodu. Na bardzo ładnym kontakcie. Podobnie jak poprzednio, odczekał na sygnał i wyskoczył ładnie baskilując. Po lądowaniu przyśpieszyłam tempa i skierowałam go prosto na okser. Rudy na początku wybił się trochę z rytmu, ale kilka fouli przed skokiem odzyskał równowagę. Jednak nie był do końca skupiony i za wolno zareagował na sygnał ode mnie. Drąg spadł. Na szczęście nasze treningi zawsze bacznie obserwuje mój chłopak Sebastian, więc zanim przejechaliśmy pełne koło galopem, drąg był już na swoim miejscu i ponowiliśmy najazd. Wzmocniłam trochę kontakt i przyśpieszyłam tempa. Tym razem ogier skupił się i oddał poprawny skok. Okser pokonaliśmy jeszcze dwa razy, a następnie ruszyliśmy na drugą stacjonatę. Prowadziłam kasztana pewnie do przodu, na kontakcie, wspomagając łydkami. Wielkopolak wybił się zaraz po sygnale ode mnie, ładnie się złożył i dobrze wylądował. Po skoku dałam mu jedno okrążenie stępa, a zaraz potem pokonaliśmy wszystkie przeszkody jako parkur. Najpierw na krzyżaka, potem w lewo na stacjonatę, następnie w lewo i pół koła galopem i znów w lewo na okser, następnie w prawo na stacjonatę. Każdy ze skoków rudy pokonał tak jak wcześniej. Ten nasz mini parkur przejechaliśmy dwa razy i przeszliśmy do spokojnego kłusa.
Kłusowaliśmy przez ponad dziesięć minut, bardzo często zmieniając kierunek, dodając różne wolty, ósemki i serpentyny. Zmienialiśmy też tempo. Następnie nadszedł czas na dwadzieścia minut stępa. Zaraz potem odprowadziłam ogiera do stajni, gdzie rozsiodłałam go, obdarowałam smakołykami i odstawiłam do boksu.